Ձմռան երեկոն

Թարումեան
Александр Сергеевич Пушкин

Зимний вечер

Буря мглою небо кроет,
Вихри снежные крутя;
То, как зверь, она завоет,
То заплачет, как дитя,
То по кровле обветшалой
Вдруг соломой зашумит,
То, как путник запоздалый,
К нам в окошко застучит.

Наша ветхая лачужка
И печальна и темна.
Что же ты, моя старушка,
Приумолкла у окна?
Или бури завываньем
Ты, мой друг, утомлена,
Или дремлешь под жужжаньем
Своего веретена?

Выпьем, добрая подружка
Бедной юности моей,
Выпьем с горя; где же кружка?
Сердцу будет веселей.
Спой мне песню, как синица
Тихо за морем жила;
Спой мне песню, как девица
За водой поутру шла.

Буря мглою небо кроет,
Вихри снежные крутя;
То, как зверь, она завоет,
То заплачет, как дитя.
Выпьем, добрая подружка
Бедной юности моей,
Выпьем с горя; где же кружка?
Сердцу будет веселей.

1825

 Ալեքսանդր Սերգեեւիչ Պուշկին

Ձմռան երեկոն

Հողմն երկինք մեգով պատում է,
Ձյան մրրիկ է ոլորում․
Մեկ, ասես, գազան ոռնում է,
Մեկ, մանուկ, ասես, լացում,
Մեկ, խարխուլ կըտրի երեսն է
Ծղոտները խշշացնում,
Մեկ մոլոր ճամփորդ, ասես, մեր
Պատուհանն է նա թակում։

Մեր խախուտ հին հյուղակիկը
Եւ տխուր է, եւ մըթին,
Դու ինչո՞ւ ես պառավիկ իմ,
Սըսկըվել պատի տակին։
Թե՞, ընկեր իմ, դու հոգնել ես
Մըրրիկի խիստ ոռնոցից,
Թե՞ այդպես ապշած ննջել ես
Իլիկիդ խուլ բզզոցից։

Եկ խըմենք արի ընկեր իմ
Պատանի խեղճ օրերիս,
Եկ խըմենք․ բա ո՞ւր է թասդ․
Խնդություն տա սրտերիս։
Երգն երգիր, թե ոնց էր հավքը
Էն ափին ծովի ապրում․
Երգն երգիր, թե ոնց աղջնակը
Ջուր էր մինչ արփի կըրում։

Հողմն երկինք մեգով պատում է,
Ձյան մրրիկ է ոլորում․
Մեկ, ասես, գազան ոռնում է,
Մեկ, մանուկ, ասես, լացում։
Եկ խըմենք ընկերուհիս իմ
Պատանի խեղճ օրերիս,
Եկ խըմենք․ բա ո՞ւր է թասդ․
Խնդություն տա սրտերիս։

1994

Հարակից փակցվածքներ

Թողնել մեկնաբանություն