Սոնետ 66

Թարումեան
Tired with all these, for restful death I cry:
As to behold desert a beggar born,
And needy nothing trimmed in jollity,
And purest faith unhappily forsworn,
And gilded honour shamefully misplaced,
And maiden virtue rudely strumpeted,
And right perfection wrongfully disgraced,
And strength by limping sway disabled,
And art made tongue-tied by authority,
And folly (doctor-like) controlling skill,
And simple truth miscalled simplicity,
And captive good attending captain ill:

Tired with all these, from these would I he gone,
Save that, to die, I leave my love alone.

 Իսպառ հոգնած՝ կանչում եմ մահը ես․
Երբ որ տեսնում եմ․ արժանին աղքատ է,
Եւ անպետքին՝ զուգված շքեղապես,
Եւ ստորաբար լքված անեղծ հավատը,
Եւ մեծարանքն՝ անարժանին տրված,
Եւ անառակեցված ջինջ կուսությունը,
Եւ կատարելությունը անարգված,
Եւ ուժն, ում կալանողն՝ անզորությունն է,
Եւ գեղ արվեստ՝ լեզվին կապանք դրված,
Եւ գիտությանը տեր՝ տխմարությունը,
Եւ պարզ անկեղծը՝ պարզամիտ դիտված,
Եւ չարության ծառա՝ բարիությունը․

Իսպառ հոգնած, ամենն այս կլքեմ,
Բայց մեռնելով, մենակ քեզ կթողնեմ։

Հարակից փակցվածքներ

Թողնել մեկնաբանություն