Մենություն

Թարումեան
Rainer Maria Rilke

Einsamkeit

Die Einsamkeit ist wie ein Regen.
Sie steigt vom Meer den Abenden entgegen;
von Ebenen, die fern sind und entlegen,
geht sie zum Himmel, der sie immer hat.
Und erst vom Himmel fallt sie auf die Stadt.

Regnet hernieder in den Zwitterstunden,
wenn sich nach Morgen wenden alle Gassen
und wenn die Leiber, welche nichts gefunden,
enttauscht und traurig von einander lassen;
und wenn die Menschen, die einander hassen,
in einem Bett zusammen schlafen mussen:

dann geht die Einsamkeit mit den Flussen…

1902

 Ռայներ Մարիա Ռիլկե

Մենություն

Իսկ մենությունն ասես անձրեւ է։
Այն, ծովերից երեկոյան կելնի վերեւ եւ
դեպի դաշտեր՝ անհաս ու հեռակա․
գնում է այն երկինք, ուր միշտ էլ կա
Եւ երկնքից այն քաղաքին կգա։

Եւ անձրեւում է վաղ միջնաժամին
երբ փողոցներն առտու փոխվում են
եւ երբ որ սերը, ձեռնունայն ու դառնագին
հիասթափված է ու տխրում է
եւ երբ մարդիկ, որոնք իրար ատում են
միեւնույն մահճում պիտի քնեն պարտադրված․

այնժամ հորդում է մենությունը գետ դարձած․․․

2018

Հարակից փակցվածքներ

Թողնել մեկնաբանություն