Աղքատը

Թարումեան
Михаил Юрьевич Лермонтов

Нищий

У врат обители святой
Стоял просящий подаянья
Бедняк иссохший, чуть живой
От глада, жажды и страданья.

Куска лишь хлеба он просил,
И взор являл живую муку,
И кто-то камень положил
В его протянутую руку.

Так я молил твоей любви
С слезами горькими, с тоскою;
Так чувства лучшие мои
Обмануты навек тобою!

1830

 Միխայիլ Յուրյեւիչ Լեռմոնտով

Աղքատը

Դռան դիմաց սուրբ վանատան
Կանգնած էր մուրացիկ՝
Աղքատ՝ սմքած, կիսակենդան՝
Սովից ու տանջանքից։

Խնդրածը հաց էր մի բերան,
Հայացքը՝ վերք էր բաց,
Եւ մեկը քար դրեց նրա
Ձեռքում՝ իրեն պարզած։

Այդպես քո սերն էի մուրում
Դառն արցունքով, թախծով․
Այդպես հույզերս լավագույն
Խաբված են քո ձեռքով։

2020

Հարակից փակցվածքներ

Թողնել մեկնաբանություն