Սիրերգ

Николай Васильевич Гоголь (Романс) Из поэмы Ганц Кюхельгартен Тебя зову! тебя зову! Твоей улыбкою чаруюсь, С тобой не час, не два сижу, С тебя очей я не свожу: Дивуюся, не надивуюсь. Поешь ли ты – и звон речей Твоих, таинственный, невинный, Ударит в воздух ли пустынный — Звук в небе льется соловьиный, Гремит серебряный ручей. Приди ко мне, прижмись ко мне В жару чудесного волненья. Пылает сердце в тишине; Они горят, они в огне, Твои покойные движенья. Я без тебя грущу, томлюсь, И позабыть тебя нет силы. И пробуждаюсь ли,…

Կարդալ ավելին

Մենություն

Rainer Maria Rilke Einsamkeit Die Einsamkeit ist wie ein Regen. Sie steigt vom Meer den Abenden entgegen; von Ebenen, die fern sind und entlegen, geht sie zum Himmel, der sie immer hat. Und erst vom Himmel fallt sie auf die Stadt. Regnet hernieder in den Zwitterstunden, wenn sich nach Morgen wenden alle Gassen und wenn die Leiber, welche nichts gefunden, enttauscht und traurig von einander lassen; und wenn die Menschen, die einander hassen, in einem Bett zusammen schlafen mussen: dann geht die Einsamkeit mit den Flussen… 1902 Ռայներ Մարիա Ռիլկե…

Կարդալ ավելին

Ընթերցողը

Rainer Maria Rilke Der Lesende Ich las schon lang. Seit dieser Nachmittag, mit Regen rauschend, an den Fenstern lag. Vom Winde draußen hörte ich nichts mehr: mein Buch war schwer. Ich sah ihm in die Blätter wie in Mienen, die dunkel werden von Nachdenklichkeit, und um mein Lesen staute sich die Zeit. — Auf einmal sind die Seiten überschienen, und statt der bangen Wortverworrenheit steht: Abend, Abend… überall auf ihnen. Ich schau noch nicht hinaus, und doch zerreißen die langen Zeilen, und die Worte rollen von ihren Fäden fort, wohin…

Կարդալ ավելին

Պիկտերի երգը

Rudyard Kipling A Pict Song Rome never looks where she treads. Always her heavy hooves fall On our stomachs, our hearts or our heads; And Rome never heeds when we bawl. Her sentries pass on—that is all, And we gather behind them in hordes, And plot to reconquer the Wall, With only our tongues for our swords. We are the Little Folk—we! Too little to love or to hate. Leave us alone and you’ll see How we can drag down the State! We are the worm in the wood! We…

Կարդալ ավելին

Հայոց Տառերը

Հետազոտությունը նվիրված է Հայոց այբուբենի ծագման խնդրին։ Շուրջ 20 գրային համակարգերի ավելի քան 300 գրանշանների գծապատկերային-համեմատական վերլուծության միջոցով փորձ է արված՝ բացահայտելու Հայոց այբուբենի տեղը գրային մյուս համակարգերի շարքում։ Քաշել գիրքը PDF ձեւաչափով։

Կարդալ ավելին

Գինի

«Գինով կուտվի», ասում են։ «Կուտվի՞»… Կոպիտ է բառը. Նոր համ ձեռք կբերի ա՛յն, ինչ համից տկար է։ Աշխարհ նոր կբացվի եւ ապրելու իմաստը, Ճշմարտությամբ ամբողջ, որ գինու մեջ լուծված է։ Գինի։ Նրբին հեղուկ եւ քաղցրաշունչ թմբիր։ Լինես սպիտակ, դեղին, թե վարդագույն, կարմիր՝ Քեզ գովերգել են միշտ ու քեզանով արբել են, Քո ոգեղեն աչքով այս աշխարհին նայել են։ Երդվել, ձոնել, օհրնել են, բագիններին զեղել , Ուրախությունն ու սուքն են քեզ հետ դիմավորել։ Քեզ ներբողեց Խայամը, փառաբանեց Հոմերը Եւ որպես իր արյուն ազդարարեց քեզ Տերը։ 2012

Կարդալ ավելին

Մարգարե

Չեմ գուշակում․ ես մարգարե եմ․ Հաշվարկելու կարիք չունեմ, Ինչ, որ պատմում եմ՝ վերապրել եմ․ Ես մարգարե եմ։ Ես գիտեմ։ Ես չեմ կարող ձեզ պարտադրել, Ես չեմ կարող ձեզ հմայել, Ես չեմ կարող ձեզ համոզել, Կամ հետքերով իմ ձեզ տանել։ Կարող եք ինձ դուք անտեսել։ Կարող եք ինչ ուզեք անել։ Ինձ մի՛ հարցրեք, ոնց իմացա։ Ոչ-ոչ, Նրան ես չտեսա։ Ասեմ, նույնիսկ չլսեցի, Նրա անվամբ չըերդվեցի։ Կարող եք դուք չհավատալ, Կարող եք ինձ վրա խնդալ, Կարող եք եւ արհամարհել, Բայց ի՞նչ կարող է դա փոխել։ Ես չեմ կարող ապացուցել․ Մնում է ձեզ…

Կարդալ ավելին

Silentium!

Федор Тютчев Silentium! Молчи, скрывайся и таи И чувства и мечты свои — Пускай в душевной глубине Встают и заходят оне Безмолвно, как звезды в ночи,- Любуйся ими — и молчи. Как сердцу высказать себя? Другому как понять тебя? Поймёт ли он, чем ты живёшь? Мысль изречённая есть ложь. Взрывая, возмутишь ключи,- Питайся ими — и молчи. Лишь жить в себе самом умей — Есть целый мир в душе твоей Таинственно-волшебных дум; Их оглушит наружный шум, Дневные разгонят лучи,- Внимай их пенью — и молчи!.. ~1829 Ֆյոդոր Տյուտչեւ Silentium! Լռի՛ր,…

Կարդալ ավելին

***ին <Կերնին>

А. С. Пушкин К*** Я помню чудное мгновенье: Передо мной явилась ты, Как мимолетное виденье, Как гений чистой красоты. В томленьях грусти безнадежной, В тревогах шумной суеты, Звучал мне долго голос нежный, И снились милые черты. Шли годы. Бурь порыв мятежный Рассеял прежние мечты. И я забыл твой голос нежный, Твои небесные черты. В глуши, во мраке заточенья Тянулись тихо дни мои Без божества, без вдохновенья, Без слез, без жизни, без любви. Душе настало пробужденье: И вот опять явилась ты, Как мимолетное виденье, Как гений чистой красоты. И сердце бьется…

Կարդալ ավելին