Ձեր հիացմունքը ուշանում է, Երբ նոր մի գործ եմ ավարտում, Երբ որ հաստատ եմ ես զգում, Որ ինչ-որ բան ինձ հաջողվում է։ Եւ ընկճվում եմ ես, տխրում, Եւ իմ եռանդը ինձ լքում է։ Բայց մտածում եմ ես այդժամ, Որ լավ է դա գուցե անգամ, Որ ավելին է ձեր սպասումը, Որ ես առաջ պիտի գնամ։ 2020
Մութ է, իմ փոքրիկս․քեզ ասեմ օրոր,վաղը, անուշիկս,կբացվի նոր օր։ Թող քեզ Արեգակըմիշտ լուսավորի,իսկ հիմա Լուսնյակըքեզ երազ բերի։ Դու փակիր աչիկդ,դու հանգիստ քնի․ես, այստեղ, կողքիդ եմ՝ինչ էլ որ լինի։ Թող քեզնից մրրիկըմիշտ հեռու մնա,եւ մեղմիկ հովիկըքեզ ընկեր դառնա։ Իսկ հիմա փոքրիկսքեզ ասեմ օրոր,վաղը, անուշիկս,կբացվի նոր օր։ 2020
Այս հոդվածը կարող է կասկածելի թվալ այս կայքում։ Սակայն, թեեւ այն վերաբերում է երկրաբանությանը, բայց դիտված է զուտ ճարտարապետի աչքով, ուստիեւ գիտականությունը խախտված չէ։ Դա գնահատվել է նաեւ Ուրալյան երկրաբանական հանդեսում հրապարակված գրախոսությունում, ընդուվելով վերապահմամբ։ Եւ այս հոդվածի դեպքում էլ (ինչպես եւ նախորդ՝ կենասաբանությանը վերաբերող հոդվածի) ասում եմ․ ո՞վ գիտի, գուցե որեւէ մասնագետ օգտակար հատիկ […]
Михаил Юрьевич Лермонтов И скучно и грустно… И скучно и грустно, и некому руку подать В минуту душевной невзгоды… Желанья!.. Что пользы напрасно и вечно желать?.. А годы проходят – все лучшие годы! Любить… Но кого же?.. На время – не стоит труда, А вечно любить невозможно. В себя ли заглянешь? – там прошлого нет […]
Михаил Юрьевич Лермонтов Нищий У врат обители святой Стоял просящий подаянья Бедняк иссохший, чуть живой От глада, жажды и страданья. Куска лишь хлеба он просил, И взор являл живую муку, И кто-то камень положил В его протянутую руку. Так я молил твоей любви С слезами горькими, с тоскою; Так чувства лучшие мои Обмануты навек тобою! […]
John Donne Meditation XVII No man is an island, Entire of itself, Every man is a piece of the continent, A part of the main. If a clod be washed away by the sea, Europe is the less. As well as if a promontory were. As well as if a manor of thy friend’s Or […]
Ինչ-որ դարում ապրել էր մեկը,Մյուսները՝ այլ ինչ-որ դարում,Ինչ-որ դարում ապրել ենք մենք էլ․Ինչպես կասեն ապագայում։Որքան չնչին է ժամանակըՄեծ Տիգրանի եւ մեր միջեւ․Ինչ-որ երկու հազարամյակ էԱյն օրերից՝ ՀՀ մինչեւ։Իրոք, երկու հազարը ի՞նչ էՀարյուր հազար տարվա կողքին։Հազա՜ր դարի։ Բայց դա էլ քիչ է,Քան միլիոն, կամ ավելին։Որոնք սակայն նույնպես հոսել ենԿամ կհոսեն, կանցնեն իսկույն,Եւ մեկ կետում արդեն շարվել […]
Տեսնել Անին ու նոր՝ մեռնել․Դա բանաստեղծն է երազել։Իսկ ի՞նչ երգենք Շուշվա մասին,Դարձած այսօր հաջորդ Անին։ Այո, տեսել ենք մենք Շուշին,Իսկ ի՞նչ ասենք նոր սերնդին․Որ սովորո՞ւյթ ենք մենք դարձրել․Նոր հող կորցնել, հետո՝ լացել․«Կուզեմ տեսնել ու նոր՝ մեռնել»։ Գուցե հենց դա՞ է բանալին,Որ չենք նայում ապագային։Չենք հասկանում, որ ապագան,Դարեր հետո պիտի դեռ կգա։ Եւ որ լինի մեր […]
Հրապարակվել է «Լրագիր» թերթում, 2020 թվականի հոկտեմբերի 30-ին։
Դու որոշեցիր պաշտոնդ թողնելՈւ քո դիպլոմի գործը շարունակել,Դու որոշեցիր դառնալ հայագետՈւ հայտնաբերել նոր Տիգրանակերտ։ Էլ չես լինի դու երկրորդ քարտուղար,Որ պիտի հետո առաջին դառնար։Հազիվ դու հիմա կ.գ.ա. կլինես,Էն էլ թե ստացվի՝ թեզդ պաշտպանես։ Բա մտածեցի՞ր ա՛յ տղա Զավեն,Թե մեր էրեխեքն ի՞նչ պիտի ուտեն,Թե էսօր-էգուց ի՞նչ պիտի հագնեն,Թե թաղում իրենց, ո՜նց պիտի նայեն։ Գոնե քիչ, միքիչ […]
