Չեմ գուշակում․ ես մարգարե եմ․Հաշվարկելու կարիք չունեմ,Ինչ, որ պատմում եմ՝ վերապրել եմ․Ես մարգարե եմ։ Ես գիտեմ։ Ես չեմ կարող ձեզ պարտադրել,Ես չեմ կարող ձեզ հմայել,Ես չեմ կարող ձեզ համոզել,Կամ հետքերով իմ ձեզ տանել։Կարող եք ինձ դուք անտեսել։Կարող եք ինչ ուզեք անել։ Ինձ մի՛ հարցրեք, ոնց իմացա։Ոչ-ոչ, Նրան ես չտեսա։Ասեմ, նույնիսկ չլսեցի,Նրա անվամբ չըերդվեցի։ Կարող եք դուք չհավատալ,Կարող եք ինձ վրա խնդալ,Կարող եք եւ արհամարհել,Բայց ի՞նչ կարող է դա փոխել։Ես չեմ կարող ապացուցել․Մնում է ձեզ ինձ վստահել։ Բառերն իրար են սոսնձվում,Ժամանակի կազմում պատկերըԵւ ավազի խառնակույտումՏեսնում եմ գալիքի նախշերը։ Ես ոչ ոքու…

Թե աչքիդ աշխարհն անխախտ է,Նույնն է օրն այս ինչ երեկ,Նույնն է, կաթը, նույն է վարդը,Պատանի ես իմ ընկեր։ Թե թվաց մի բան փոխվել է,Զգեստդ, տունդ, կամ այգին,Օրն այս անցածից տարբեր է,Մեծացել ես, իմ անգին։ Թե արդեն շատ բան ուրիշ է,Եւ արագ կփոփոխվի,Զգում ես, որ ինչ նոր է՝ ճիշտ չէ,Ծերացել ես երեւի։ Իսկ եթե ամեն ինչ այլ է,Էլ ոչինչ չես ճանաչում,Եւ ամեն ինչ քեզ օտար է,Ավելորդ ես աշխարհում։

Տիգրան Երկրորդ՝ ամեն երկրորդը,Ամեն երրորդը՝ գնդապետ,Սակայն չեղավ գեթ մեկն, ով զորքըԿառաջնորդեր Տիգրանակերտ։ Կպաշտպաներ Ստեփանակերտը,Որպես հանգչող հույսի թույլ հետք,Նույնիսկ, երբ որ վարիչապետը,Արդեն դրել էր վերջակետ։ Դա թուղթ էր սոսկ, դա ՍՏՈՐակետ էր․Այն փաստ դարձավ, երբ որ մարսվեց,Երբ «ազգ-բանակն» այդ վերջակետըԻր լռությամբ վավերացրեց։ 2023.09.21