Ինչո՞ւ ես թողնում…
Ինչո՞ւ ես թողնում, որ ժամերը վայրի անցնեն քո կողքով ու կորչեն հավիտյան։ Որսա՛ դու նրանց ու դարձրո՛ւ ընտանի, թող քե՛զ ծառայեն ե՛ւ րոպե, ե՛ւ վայրկյան։
Գիտե՛ի…
Գիտե՛ի, գալու է․Ահա եւ եկավ…Եւ որ անցնելու է․Ահա եւ անցավ։ Անցավ, ինչ սկսվել էր,Անցավ, ինչ բացվեց,Անցավ, ինչ լույսով մի աշխարհ ողողեց։Խամրում են գույները,Հարթվում ելեւեջ,Բայց սկիզբ կունենա, ինչն այսօր ունի վերջ։
***
Նախաճաշին՝ ձվածեղ։ Եւ էժան է եւ՝ համեղ։ Ընդամենը ձու եւ եղ․ Վրաից էլ՝ սեւ պղպեղ։
Դա կլինի վերջին անգամ…
Դա կլինի վերջին անգամ։ Եւ կարեւոր չէ, թե հենց ինչը․ Գուցե համբույր, գուցե պատգամ, Գուցե այսինչը, կամ այնինչը։ Գուցե վերջին ընկնող տերեւ, Շփոթություն, կասկած. թեեւ։ Մի կայծ վերջին, վերջին արեւ։ Գուցե, այո, ծեծված բարեւ։ Կամ բանաստեղծը կշրջի, Տանջված տետրում վերջին իր էջը, Եւ կայցելի մի միտք վերջին Ու վերջապես կգա անվերջը։
Վարդ անուշիկ
Վարդ անուշիկ, Կարմիր թուշիկ, Իմ խորոտիկ, նազելի, Զարդ աննման, Սիրո դարման, Սրտիս փշոտ բանալի։ Դու ծաղկեցիր, Հմայեցիր Կերպարանքով վարդերես, Ու կարծեցի՝ Սըխալվեցի, Թե միշտ ինձ հետ կլինես։ Արեւ մտավ, Օրը հատավ, Փորձանք եկավ իմ գլխին․ Անձրեւ արեց, Սիրտս լացեց՝ Քեզ չգտա իմ կողքին։ Ու տխրեցի, Ու տրտմեցի, Եւ ուժ չկար փնտրելու, Ու մնացի, Դարդից բացի, […]
Գինի
«Գինով կուտվի», ասում են։ «Կուտվի՞»… Կոպիտ է բառը. Նոր համ ձեռք կբերի ա՛յն, ինչ համից տկար է։ Աշխարհ նոր կբացվի եւ ապրելու իմաստը, Ճշմարտությամբ ամբողջ, որ գինու մեջ լուծված է։ Գինի։ Նրբին հեղուկ եւ քաղցրաշունչ թմբիր։ Լինես սպիտակ, դեղին, թե վարդագույն, կարմիր՝ Քեզ գովերգել են միշտ ու քեզանով արբել են, Քո ոգեղեն աչքով այս աշխարհին […]