Հայագետ բալա
Դու որոշեցիր պաշտոնդ թողնելՈւ քո դիպլոմի գործը շարունակել,Դու որոշեցիր դառնալ հայագետՈւ հայտնաբերել նոր Տիգրանակերտ։ Էլ չես լինի դու երկրորդ քարտուղար,Որ պիտի հետո առաջին դառնար։Հազիվ դու հիմա կ.գ.ա. կլինես,Էն էլ թե ստացվի՝ թեզդ պաշտպանես։ Բա մտածեցի՞ր ա՛յ տղա Զավեն,Թե մեր էրեխեքն ի՞նչ պիտի ուտեն,Թե էսօր-էգուց ի՞նչ պիտի հագնեն,Թե թաղում իրենց, ո՜նց պիտի նայեն։ Գոնե քիչ, միքիչ […]
***
ВОЗ-ի տղերքը շուտ թե ուշԱսպարեզից կհեռանանԵւ դիմակներն էլ ստոր-ապուշՁեր դեմքերից կանհայտանան։ Դե, «ժամանակն էր այդպիսին․Այն պարտադրում էր հավատալ»՝Կմեղադրեք դուք մեկ մյուսին․Ու կփորձեք արդարանալ։ Եւ ուժերին նախկին արագՆշավակել դուք կսկսեք՝Աներեւույթ մի նոր դիմակԵրեսներին ձեր կքաշեք։ Բայց ամոթի այս դիմակիցՉի հաջողվի ձեզ ազատվել․Այն չի ստացվի հանել կյանքիցԱյն խղճի մեջ է ձեր դաջվել։
Շառից հեռու
Не ходите, дети в Африку гулять… Դուրս մի՛ եկեք ձեր տներից,Այնտեղ մութ փողոցում,Թագավարակն է թփերիցԽոցել ձեզ պատրաստվում։ Դուրս մի՛ եկեք ձեր տներից,Նստեք ու դողացեք․Հարազատին դիտեք հեռվից,Եւ հյուր մի՛ գնացեք։ Եթե ելնեք ու նա տեսնի(Ասենք, բակում ձեր տան)Իսկույն փախչեք ուր պատահի՝Բիլլ Գեյթս ձեզ պահապան։ Ձեռք մի՛ մեկնեք բարեկամին․ Դիպչեք նրան ոտքով, Որ նենգ վարակը թոքերին Չանցնի […]
***
«Achtung, achtung․․․»՝ ամեն առավոտ Քաղաքում պարեկներ են շրջում, Բերանները փակել պահանջում։ «Achtung, achtung․․․»՝ ամեն առավոտ։ Ձայնազուրկը բերան չի բացում։ Բարձրախոսը անհույզ է, խռպոտ․ «Achtung, achtung․․․»՝ ամեն առավոտ։ Քաղաքում պարեկներ են շրջում։
***
Ուրիշ ենք, զոռով չի։ Ահա, համոզվենք․Դիմակը պատռում են, որ դեմքը տեսնեն։ Մեզ մոտ հակառակն է․ դիմակ դրեցինԵւ դեմքն իսկական բոլորին բացեցին։
Պարզապես
Արել եմ ամեն ինչ, որ չանիծեն եւ Արել ամենը, որ չըհայհոյեն։ Նաեւ ձգտել եմ միշտ, որ ինձ չատեն եւ Կշտամբանքով անունս չհիշեն։ Այնպես չէ, որ անեծքը վախեցրել է, Ու չեմ կարծում, երբեք ինձ չեն ատել․ Բայց հայհոյված լինելը միշտ վանել է, Ես, պարզապես, սիրվելն եմ նախընտրել։ 2019.10.11
Ձմեռ
Վերջն էր աշնան, օր առ օր Ձմեռ կիջներ սարից ձոր Ու կհասներ դաշտերին, Սեւ-սեւ վարած հանդերին։ Ծանրամարմին քուլաներ Գյուղի վերեւ կկախեր Ու կմրցեր սաստկացած Բուխարու հետ վախեցած։ Ու կըոռնար գազազած՝ Դըրսի դռնից կիսաբաց Ու իր շնչով ահարկու Ձյուն կդիզեր մութ բակում։ Լուսադեմին կլռեր, Հոգնած՝ հոգոց կքաշեր, Ու խաղաղված, ապակուն Նախշ կգծեր զարդարուն։ Խորհրդավոր լռություն Կհաստատեր […]
Ցուրտ ու մութ
Շուտով կրկին պիտի սպասենք գարնանը, Անիրական են թվալու կրկին Հոսող ասֆալտն, անձրեւն ու ծիածանը, Լազուր երկինքը ու կանաչ այգին։ Շուտով կրկին պիտի հաշվենք օրերը․ Ոգեւորված ջերմացումով չնչին Պիտի կարծենք, թե վերջ, բեկվեց ձմեռը, Եւ համոզվենք, որ խաբվեցինք կրկին։ Բայց կտեսնենք՝ օրըստօրե անցնում է Ու նահանջում է ցուրտը աշխարհի։ Ինչ ցուրտ լինի, միեւնույն է, հեռանում է․․․ […]
***
Քաղաքով ցուրտ Սարսափն է քայլում։ Մարած են բոլոր լապտերները, Եւ լուռ են դատարկ փողոցները։ Քաղաքով ցուրտ Սարսափն է քայլում։ Սովի ուրվականն է շրջում, Դողում են դատարկ, գոց սրտերը․ Քաղաքով ցուրտ Սարսափն է քայլում, Մարած են բոլոր լապտերները։ 16.11.1991
Անցավ
Անցավ։ Եւ այժմ նա օտար է։ Ինչպես բոլորն աչքիցդ դուրս։ Ճաշակեցիր գավաթն այդ դառը Քո բթության ձեռից անհույս։ Դուք ինչպես միշտ տեսնվելու եք, Բայց ձեր միջեւ արդեն անգութ Եւ աներեր հայտնվելու է Մի ցուրտ պատնեշ աներեւույթ։ Եւ կանիծես այդ նենգ պատնեշը, Եւ ինչպես ճանճը՝ ապարդյուն, Մինչ արնաքամ, մինչ կյանքիդ վերջը Կզարկըվես դու ապակուն։