***ին – Թարումեան.հայ

А. С. Пушкин

К*** <Керн>

Я помню чудное мгновенье:
Передо мной явилась ты,
Как мимолетное виденье,
Как гений чистой красоты.

В томленьях грусти безнадежной,
В тревогах шумной суеты,
Звучал мне долго голос нежный,
И снились милые черты.

Шли годы. Бурь порыв мятежный
Рассеял прежние мечты.
И я забыл твой голос нежный,
Твои небесные черты.

В глуши, во мраке заточенья
Тянулись тихо дни мои
Без божества, без вдохновенья,
Без слез, без жизни, без любви.

Душе настало пробужденье:
И вот опять явилась ты,
Как мимолетное виденье,
Как гений чистой красоты.

И сердце бьется в упоенье,
И для него воскресли вновь
И божество и вдохновенье,
И жизнь, и слезы, и любовь.

1825

Ա․ Ս․ Պուշկին

***ին <Կերնին>

Հիշում եմ հրաշք այն ակընթարթը․
Դու իմ առջեւ հայտնըվեցիր,
Զերդ հըպանցիկ մի տեսլական եւ
Գեղեցկության ոգի անծիր։

Տըվայտանքում տըխուր անհույս իմ,
Տագնապներում աղմկոտ ունայն,
Հիշվում էին քո ձայնն անուշ եւ
Դիմագըծերն անզուգական։

Անցան տարիք։ Հողմերն ու ցավը
Նախկին երազըս ցըրեցին,
Եւ մոռացա անուշ քո ձայնը
Դիմագըծերըդ երկնային։

Խուլ աքսորում, ուր կյանքըս փուչ էր
Քաշում էի ես լուռ օրեր
Անպաշտամունք, անոգեշունչ եւ
Անարտասուք, անկյանք, անսեր։

Հոգուս զարթոնք բերեց քո գալըդ,
Ահա կըրկին հայտնըվեցիր,
Զերդ հըպանցիկ մի տեսլական եւ
Գեղեցկության ոգի անծիր։

Եւ սիրտս արբաց իմ բաբախում է,
Եւ իր համար հառնեց ի վեր
Եւ ոգու շունչն ու պաշտամունքը,
Եւ արտասուք, եւ կյանք, եւ սեր։

2009

***ին <Կերնին>