— Կուզե՞ս, քեզնից որեւէ բան կորչի,— հարցրեց իր մորը Կլարենս Ուիլլոբին։ — Դե․․․, գուցե կեղտոտ ամանեղենով լվացարանը։ Բայց դու ինչպե՞ս դա կանես։ — Ես պատրաստել եմ «Անհայտացիչ»։ Դա բոլորովին էլ դժվար չէ։ Կտրում հանում ես գարեջրի թիթեղատուփի երկու տակերը։ Հետո վերցնում ես մեջտեղում ծակ ունեցող երկու կտոր կարմիր ստվարաթուղթ, վերեւից եւ ներքեւից հարմարեցնում ես տուփին, […]
* * * Լավագույն զբաղմունքն է թափառելը Եւ ընկերներով երկրով շրջելը․ Համերաշխ ենք՝ հեչ են տագնապները․ Թանկ են մեզ բոլոր ճանապարները։ Չենք մոռնա երբեք մենք մեր կոչումը․ Տալ մարդկանց մեր խինդն, ուրախությունը․ Պալատանց թաղերն ու ճոխությունը Չեն փոխարինի ազատությունը։ Մեր կարպետը ծաղկավոր բացատն է, Մեր պատերը ծառերի սաղարտն է, Մեր տանիքը կապուտակ երկինքն է Եւ […]
Александр Сергеевич Пушкин Зимний вечер Буря мглою небо кроет, Вихри снежные крутя; То, как зверь, она завоет, То заплачет, как дитя, То по кровле обветшалой Вдруг соломой зашумит, То, как путник запоздалый, К нам в окошко застучит. Наша ветхая лачужка И печальна и темна. Что же ты, моя старушка, Приумолкла у окна? Или бури завываньем […]
* * * Որքա՜ն հըրաշք հայտնություններ են Բերում մեզ շունչն իմացության, Հանճարն՝ անկարծության ընկերը, Եւ փորձն՝ որդին մոլորության, Եւ դեպքը՝ գյուտարար Աստվածը․․․
Երբ Կոստանդին կայսրի քաղաքը Քեզ հետ, վարյագ դու ռազմատենչ, Եկավ սլավոնական ջոկատը Եւ հաղթության դրոշ ճոճեց, Դու տոնեցիր ռուս զենքի փառքը. Ի վախ ու քեն համառ հույնին Դու գամեցիր պողպատ վահանդ Կոստանդնուպոլսի դարպասին։ Ահա եկան ռազմի օրերը Եւ քո ճամփով անցանք կրկին, Բայց երբ նորից փառքով օծված մենք Ստամբուլի մոտ գոռ հոսեցինք Դղրդալով ցնցվեց բլուրդ […]
* * * Սիրել եմ ձեզ: Եւ սերն էլ այդ գուցեեւ Դեռ չի մարել իսպառ հոգուս խորքում: Բայց թող որ չտանջի այն ձեզ այլեւս. Ես վշտացնել բնավ ձեզ չեմ ուզում: Սիրել եմ ձեզ անձայն, անհույս սիրով եւ Եղել խանդի, երկչոտության գերի: Սիրել եմ ձեզ այնքան քնքուշ սիրով, որ, Աստված տա, ձեզ ուրիշն այդպես սիրի:
* * * Ստվերների շեղում…միահյուսված ձեռքեր… Աննինջ լուսնի զննող, խորաթափանց հայացքը… Օ՜հ, իմ նկարչուհի, չկայացած ընկեր՝ մենակ եմ առանց քեզ, դատարկ է կյանքս: Աչքերս կընկղմեմ անհունձ հունիսի մեջ եւ խենթության ալիք կայրի հանկարծ հոգիս, կարծես կրկին անզուսպ ու պատանի եմ ես եւ սերը առաջին ձեռքով կանչում է ինձ: Բույրերը գիշերվա գլուխ են արբեցնում, իսկ վերեւում, […]
Պայծառ, խայթող լույսի հոսքում վարար Վազում, վազում եմ. վերջ չունի ճամփան։ Աշխարհը մեծ դարձել է ինձ համար Անդեմ դիմակ եւ ասպարեզ-շրջան… Հտպիտ եմ, Արլեկին եմ, սոսկ՝ ծիծաղ. Առանց անվան, առանց ճակատագրի… Ինչո՞ւ պիտի հուզեն ցավերն, իրավ, Նրանց, ում որ հանում եք դուք ծաղրի։ Առլեկինո, առլեկինո, Պետք է միշտ լինել ուրախ։ Առլեկինո, առլեկինո, Կա լոկ […]
Երբեք չեն միաձուլվի Ձմեռներն ու ամառները, Վարմունքներն իրենց տարբեր են, Ու լրիվ տարբեր՝ տեսքում։ Դիպվածներ չեն աշխարում Այս ու այն — զույգ ճամփաները, Այն ոտքեր է հոգնեցնում, իսկ Սա հոգի է բզկտում։ Կինը այս՝ պատուհանում Վարդագույն հագած զգեստները, Նա պնդում է, բաժանումը Անհնար է անարցուն։ Այն է բանը, որ իր դեմ Այս ու այն […]
Tired with all these, for restful death I cry: As to behold desert a beggar born, And needy nothing trimmed in jollity, And purest faith unhappily forsworn, And gilded honour shamefully misplaced, And maiden virtue rudely strumpeted, And right perfection wrongfully disgraced, And strength by limping sway disabled, And art made tongue-tied by authority, And […]
