Песня о друге Если друг оказался вдруг И не друг, и не враг, а — так, Если сразу не разберешь, Плох он или хорош,- Парня в горы тяни — рискни! Не бросай одного его, Пусть он в связке в одной с тобой — Там поймешь, кто такой. Если парень в горах — не ах, Если […]
* * * Было так — я любил и страдал. Было так — я о ней лишь мечтал. Я ее видел тайно во сне Амазонкой на белом коне. Что мне была вся мудрость скучных книг, Когда к следам ее губами мог припасть я! Что с вами было, королева грез моих? Что с вами стало, мое […]
Unthrifty loveliness, why dost thou spend Upon thyself thy beauty’s legacy? Nature’s bequest gives nothing, but doth lend, And being frank she lends to those are free: Then, beauteous niggard, why dost thou abuse The bounteous largess given thee to give? Profitless usurer, why dost thou use So great a sum of sums, yet canst […]
Look in thy glass and tell the face thou viewest, Now is the time that face should form another, Whose fresh repair if now thou not renewest, Thou dost beguile the world, unbless some mother. For where is she so fair whose uneared womb Disdains the tillage of thy husbandry? Or who is he so […]
O, never say that I was false of heart, Though absence seem’d my flame to qualify. As easy might I from myself depart As from my soul, which in thy breast doth lie: That is my home of love: if I have ranged, Like him that travels I return again, Just to the time, not […]
When forty winters shall besiege thy brow, And dig deep trenches in thy beauty’s field, Thy youth’s proud livery so gazed on now Will be a tottered weed of small worth held: Then being asked where all thy beauty lies, Where all the treasure of thy lusty days, To say within thine own deep-sunken eyes […]
From fairest creatures we desire increase, That thereby beauty’s rose might never die, But as the riper should by time decease, His tender heir might bear his memory: But thou, contracted to thine own bright eyes, Feed’st thy light’s flame with self-substantial fuel, Making a famine where abundance lies, Thyself thy foe, to thy sweet […]
Փախան դոշակն Ու վերմակը Եւ սավանը դեն թռավ Հետն էլ բարձը Ցատկեց բարձր՝ Ծլկեց գորտի պես, կորավ։ Ձեռքս՝ մոմին, Մոմը՝ գետնին, Ձեռքս՝ գրքին, Սա վազեց, Բազմոցի տակ թաքնվեց։ Ինքնաեռն է տաքացել. Թեյ եմ ուզում ես խմել, Բայց ցմփորը ինձանից Փախավ ասես՝ կրակից։ Սա ի՞նչ բան է, Ի՞նչ պատահեց, Ո՞ր պատճառով Ամեն ինչ Շուրջ պար […]
Ըստ Լեոնիդ Ֆիլատովի Տեղայնացված թարգմանությունը՝ Ռուբէն Թարումեանի Հեքիաթ թատրոնի համար Գործող անձինք․ Թորոս Արուս (Տատրակ) Թագավոր Զորավար Արքայադուստր Դայակ Ջադու պառավ Ձայն (Այն-Ինչ-Չի-Կարող-Լինել) Զույգ կտրիճներ Դեսպաններ Ժողովուրդ Պատմող (Խեղկատակ-ծաղրածու) Խեղկատակ-ծաղրածուԿըհավատաք, թե՝ ոնց, լուս աշխարհում Հայոց կար Թորոս-հըրաձիգ, մի կըտրիճ ճարպիկ։ Ոչ սիրուն էր, ոչ էլ գեշ, ոչ խելոք էր, ոչ էլ էշ, ոչ կարմրայտ, ոչ՝ […]
