When forty winters shall besiege thy brow, And dig deep trenches in thy beauty’s field, Thy youth’s proud livery so gazed on now Will be a tottered weed of small worth held: Then being asked where all thy beauty lies, Where all the treasure of thy lusty days, To say within thine own deep-sunken eyes Were an all-eating shame, and thriftless praise. How much more praise deserved thy beauty’s use, If thou couldst answer, ‘This fair child” of mine Shall sum my count, and make my old excuse’, Proving his…
Կարդալ ավելինCategory: Չափածո
Սոնետ 1
From fairest creatures we desire increase, That thereby beauty’s rose might never die, But as the riper should by time decease, His tender heir might bear his memory: But thou, contracted to thine own bright eyes, Feed’st thy light’s flame with self-substantial fuel, Making a famine where abundance lies, Thyself thy foe, to thy sweet self too cruel. Thou that art now the world’s fresh ornament And only herald to the gaudy spring, Within thine own bud buriest thy content, And, tender churl, mak’st waste in niggarding: Pity the world,…
Կարդալ ավելինԿորնեյ Չուկովսկիյ. Լավլվան
Փախան դոշակն Ու վերմակը Եւ սավանը դեն թռավ Հետն էլ բարձը Ցատկեց բարձր՝ Ծլկեց գորտի պես, կորավ։ Ձեռքս՝ մոմին, Մոմը՝ գետնին, Ձեռքս՝ գրքին, Սա վազեց, Բազմոցի տակ թաքնվեց։ Ինքնաեռն է տաքացել. Թեյ եմ ուզում ես խմել, Բայց ցմփորը ինձանից Փախավ ասես՝ կրակից։ Սա ի՞նչ բան է, Ի՞նչ պատահեց, Ո՞ր պատճառով Ամեն ինչ Շուրջ պար բռնած Պտտվում է Եւ փախչում է ինձանից։ Գուլպաները՝ Տետրի կողքից։ Հրերկաթը՝ Գոտու պոչից։ Թխվածքները՝ Զգեստի փեշից՝ Գուլպաներին կողք-կողքի։ Եւ ամեն ինչ պտտվում է, Ոլորվում է, գալարվում է Ու տալիս գլուխկոնձի։ Հանկարծ մորս ննջարանից Ծուռթաթ, քայլով…
Կարդալ ավելինՀեքիաթ հրաձիգ Թորոսի՝ ճարպիկ կտրիճի մասին
Ըստ Լեոնիդ Ֆիլատովի Տեղայնացված թարգմանությունը՝ Ռուբէն Թարումեանի Հեքիաթ թատրոնի համար Գործող անձինք․ Թորոս Արուս (Տատրակ) Թագավոր Զորավար Արքայադուստր Դայակ Ջադու պառավ Ձայն (Այն-Ինչ-Չի-Կարող-Լինել) Զույգ կտրիճներ Դեսպաններ Ժողովուրդ Պատմող (Խեղկատակ-ծաղրածու) Խեղկատակ-ծաղրածուԿըհավատաք, թե՝ ոնց, լուս աշխարհում Հայոց կար Թորոս-հըրաձիգ, մի կըտրիճ ճարպիկ։ Ոչ սիրուն էր, ոչ էլ գեշ, ոչ խելոք էր, ոչ էլ էշ, ոչ կարմրայտ, ոչ՝ գունատ, ոչ հարուստ, ոչ՝ աղքատ, ոչ այսպես, ոչ՝ այնպես, այլ կար, պարզապես։ Բերում էր Թորոսը՝ ձըկան ու այլ որսը։ Արքային՝ ձուկ ու որս, Թորոսին՝ բարի խոսք։ Հյուրե՜ր պալատում, ինչ՝ աստղեր երկընքում։ Մեկը՝ Մըսրից, մյուսն՝ Երանից,…
Կարդալ ավելին